बिहानको सुर्जमा हिजोको छाया फिरी जागिरहेको छ। गाडीहरू रातभरि चलेका छन्, रोजगारको लागि लोगहरू सडकमा उत्रिरहेका छन्। बजारमा अलि अलि सुबिधा छ, तर लोगहरू धेरैले समय बचाउनको लागि धूपमा बिरामी हुन्छन्। यात्रुहरू आफ्नो पथमा अगाडि बढ्दैछन्, भूकम्पका गाडीहरू बाटोमा फर्किएका छन्। नेपालमा यो एक सामान्य दृश्य हो, जसले यो अद्भुत राष्ट्रलाई चिनार्इरहेको छ। In the quietude of a moonlit night, the rustle of leaves outside my window creates a soothing melody, a lullaby for the sleeping world. Shadows dance in harmony with the gentle breeze, casting ephemeral patterns on the walls. The distant hum of the city lingers, a constant reminder of the bustling life beyond this tranquil moment. As I sip my tea, the warmth envelopes me, and I find solace in the simple act of being. In the vast tapestry of existence, each thread weaves a story, and in the stillness of this night, I am but a fleeting chapter, a whisper in the grand narrative of time.